برج آزادی کوچک در دانشگاه هنرهای زیبا

«برج ایفل در قرن نوزدهم میلادی برای یک سمپوزیوم معماری ساخته شده و قرار بوده فقط شش ماه بماند و بعد جمع شود. اتفاقا این بنا با برج آزادی هماهنگی دارد. زیرا مهندس ایفل هم مانند برج آزادی یک مهندس کارکشته و جوان است که می خواهد فرانسه را مطرح کند. در ایران هم حسین امانت (معمار برج آزادی) بازیگر زمان خودش است؛ یعنی درست در زمانی که ایران وارد عصر مدرنیته می شود و به یک بازیگر احتیاج دارد امانت به عنوان بازیگر این قضیه انتخاب می شود. نابغه ای که می تواند طرح ویژه ای را بدهد و اتفاقاً درک می شود و به او امکانات داده می شود که این کار را انجام بدهد.»

برج آزادی کوچک در دانشگاه هنرهای زیبا

به گزارش خبرنگار تی تی آنلاین مراسم اهدای یادمان آزادی به دانشگاه تهران با حضور اساتید هنرهای تجسمی در دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزار شد.

حسین امانت ـ طراح برج آزادی ـ در یک پیام تصویری خطاب به دانشجویان دانشکده معماری توصیه کرد: تا جایی که می توانید به خیابان ها بروید و معماری های سطح شهر را ببینید. هر آجری از ساختمان هایی که در ایران است ارزش دیدن کشیدن و مطالعه و حتی اندازه گیری را دارد و با کاری که بر روی این آثار می کنید اثر آن کار در عمق و قلب شما می ماند.

اجرای این مراسم با شهروز شایگان از معماران دوره معاصر بود که در سخنان کوتاهی گفت: میدان هنر روز به روز رنگارنگ تر و زنده تر می شود و شاهد خردورزی و فرهنگ دوستی با واقعیات بازار کار و حرفه هستیم و نتیجه اش بی شک بالندگی همه خواهد بود.

وی ادامه داد: چرا امروز را جشن گرفتیم به این دلیل که جوانانی که این روزها وارد بازار کار می شوند دریای استعداد هستند اما آموخته هایشان در بخش هایی مختلف تناسبی با نیازهای واقعی ندارد. ما به دنبال بیان همدلی و هم افزایی بین رشته ای در طراحی و ساخت برج آزادی هستیم و می خواهیم نشان دهیم در طراحی معماری روش های ساخت سازه هنر و تجربه استادکاران کارگران ماهر و ساده مجریان و مدیران مجرب اجرایی و برنامه ریزی حتی کارشناس ریاضی و مجری سرامیک کاشی سنگ و سنگ تراش این اثر بی بدیل چه گذشته است.

در ابتدای این مراسم حامد مظاهریان ـ معمار و رئیس دانشکدگان هنرهای زیبا دانشگاه تهران ـ ضمن خوش آمدگویی به مهمانان این مراسم اظهار کرد: ما امروز میزبان مارکوس عارفی هستیم ایشان با یک عشقی از اروپا به کشور بازگشتند و کتاب بی نظیری نگارش کردند. با مطالعه کتاب آقای عارفی آدم از میزان توجه این افراد به ثمره های هویتی و تمدنی شان تعجب می کند.

برج آزادی کوچک در دانشگاه هنرهای زیبا

دانشکده معماری دین خود را به فرهنگ جامعه ادا کرده است

در ادامه این مراسم ساعد سمیعی ـ استاد پیشکسوت حوزه معماری ـ ضمن ابراز خوشحالی از حضور در دانشگاه تهران ابراز کرد: بسیار خوشحالم که هنوز حیات دارم و بعد از سال ۱۳۳۵ به اینجا آمده ام پیش از این وقتی که این دانشکده در حال ساخت بود به عنوان کارگاه به اینجا رفت و آمد داشتم. برنامه امروز باید در سطح دانشکده هنرهای زیبا به شکل وسیع تری برگزار شود زیرا این دانشکده دین خودش را در تمام رشته ها به جامعه ادا کرده است.

وی ادامه داد: به نظرم دانشکده هنرهای زیبا در تمام رشته های خودش اعم از مجسمه سازی موسیقی نقاشی تئاتر و… دین خودش را به جامعه ادا کرده است. بسیاری از آنچه امروز در سطح شهر اعم از معماری مجسمه های در میادین و یا سایر هنرها می بینیم محصول فارغ التحصیلان همین دانشکده است و این مایه افتخار ماست زیرا توانستیم بر روی جامعه تاثیر بگذاریم.

سمیعی خاطرنشان کرد: من با حسین امانت هم آتلیه بودم و ایشان یک سال پایین تر از من بود. ما خیلی با هم دوست بودیم و سال گذشته که مسافرت کردم برایش چند کتاب برده بودم و نیم ساعتی با من صحبت کرد و یاد تک تک دوستانی که داشتیم اما متاسفانه دیگر در قید حیات نیست را گرامی داشت.

این استاد معماری یادآور شد: شما وقتی بنایی را نگاه می کنید انگار تاریخ را می بینید وقتی شما طاق کسری را می بینید انگار تاریخ و ریزه کاری های معماری را دیده اید. اما حسین امانت تا ۲۳ سال پای خود را از ایران بیرون نگذاشته بود پس چگونه برج آزادی را اینگونه طراحی کرده است و از کجا یاد گرفته است پاسخ مشخص است از همین دانشکده و استادهای آن و برنامه های غنی که دانشکده هنرهای زیبا داشت.

سمیعی تصریح کرد: حسین امانت در آتلیه هم یک جوان مبتکر ظریف و خیلی حساس بود و همیشه هم کارهایی که انجام می داد جزو ردیف های اول کار ما بود. برای اینکه در دانشکده ما در گذشته نمره نمی دادند بلکه کارها را ردیف می کردند و در شورای صنفی مورد قضاوت قرار می گرفت و کار امانت همیشه در ردیف های اول بود.

این استاد معماری ابراز کرد: اگر قرار فرهنگ را ببینیم باید برنامه هایی همچون برنامه امشب را وسیع تر انجام دهیم تا دانشکده هنرهای زیبا بهتر معرفی شود و موثرتر باشد.

وی با اشاره به معماری برج آزادی گفت: بنای برج آزادی درست که یک بنای عظیم است اما در زیر این برج شاهد یک ظرافت خاصی هستیم این نتیجه آموزش دانشکده و گستردگی آن در همه چیز است هم به لحاظ تاریخی و هم تجربه های مختلفش.

این استاد معماری در مورد ساخت بنای برج آزادی توضیح داد: ساخت سالن شهریار به شرکتی که من در آن مشغول بودم سپرده شد رییس این شرکت محمد پورفتحی بود که به همراه مهندسان کمره ای و حقیقی برج را اداره می کردند. بعد از ساخت ساختمان از نظر ساختمانی مهندسی در کارگاه نبود و همه پایین تر از دیپلم بودند. ۳۰ نفر سنگ تراش در اینجا فعالیت داشتند که یکی از آنها استاد محمد قمی بود و بقیه همه سطح پایین بودند.

سمیعی تاکید کرد: شرکت ما ساختمان کاخ نیاوران را در سال ۱۳۳۸ موزه هنرهای معاصر و فرهنگسرای نیاوران را ساخته و مرمت بخشی از کاخ مرمر را هم برعهده داشته است. اما این را گفتم به این معنا که خیلی کارهای دیگر هم انجام شده است و باید وقتی که این آثار را می بینیم یادی از افرادی کنیم که چنین مدیریت هایی کردند و زحمت هایی هم کشیدند.

در ادامه با حضور حامد مظاهریان و استاد حسینی از ساعد سمیعی استاد پیشکسوت معماری تجلیل به عمل آمد.

برج آزادی کوچک در دانشگاه هنرهای زیبا

«یادمان آزادی» ارتباط بین دانشگاه صنعت و علم و تجربه است

سپس امیرسامان میرزایی  ـ مدیر شرکت تامین کننده سنگ برج آزادی ـ به روی صحنه آمد و در سخنانی گفت: مرحوم استاد غفار داورپناه بنیانگذار این کارخانه سنگ میدان آزادی را تامین کردند و کلیه سنگ هایی که در آنجا استفاده شده توسط این کارخانه تامین شده و نقش و سهم مهمی در تکمیل بخش هایی از این بنای منحصر به فرد و ماندگار داشتند.

وی در ادامه در مورد چرایی ساخت یادمان آزادی توضیح داد: طی این سال هایی که ما درباره بنای آزادی مطالعه و تحقیق داشتیم که بخشی از آن ها را تحت عنوان کمپین «درباره آزادی» منتشر کردیم و آن را با جدیت بیشتر حتماً پیگیری می کنیم تصمیم گرفتیم که برای پاسداشت و ادای دین به تمام کسانی که این بنای باشکوه و تاثیرگذار را برای ما به یادگار گذاشتند نمادی سنگی را حجاری کنیم. به قول آقای مظاهریان برج آزادی زیبارویی است که نمی توان از روی آن چشم برداشت.

میرزایی یادآور شد: به همین منظور قطعه سنگی را از زمین به امانت گرفتیم و دستان هنرمند عزیزمان آقای دستوریان طی چهار ماه آن را به هیبت بنای آزادی در آورد. جالب که بدانید این قطعه سنگ در ابتدا ۲۵ تن وزن داشت و پس از حجاری به حدود چهار و نیم تن رسید. در همان ابتدای کار حجاری به این فکر بودیم که این اثر سنگی و احتمالاً ماندگار را به جایی در خور و در شأن هدیه بدهیم. ایده های بسیار متفاوت و متنوعی مطرح شد که یکی از قوی ترین ایده ها اهدا به موزه آقاخان بود که به هر حال این موزه فعالیت های بسیار خوبی را در حمایت از فرهنگ و هنر ایرانی داشتند.

وی ادامه داد: در این میان دوست عزیزمان آقای شایگان که در خلوت دغدغه های اجتماعی و فرهنگی را با همدیگر مرور می کنیم پیشنهاد خیلی قابل تأملی به ما داد و آن هم این بود که یادمان آزادی را به جایی که محل پرورش و آموزش بعضی از اساتید و بخشی از خالقان این اثر ماندگار یعنی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران بوده است هدیه دهیم.

میرزایی ابراز کرد: در این سال هایی که من درباره بنای آزادی خواندم و شنیدم و گاهی با آن همنشین شدم و با او صحبت می کردم موضوعی دغدغه فکری من شده بود و خیلی به آن فکر کردم. طی این سال ها به این نتیجه رسیدم وقتی با یک شخص یا موضوع و حتی یک بنای تأثیرگذار ارتباط طولانی مدت دارید این فرصت را به شما می دهد که از جنبه های دیگری به آن موضوع نگاه کنید. دغدغه فکری ام این بود که به دنبال شناخت روح حاکم بر تفکری بودم که توانسته بود این بنای منحصر به فرد را برای ما به یادگار بگذارد. بنایی که به قول آقای مهندس بهشتی تکرار ناپذیر است.

وی افزود: به نظر من عوامل مختلف جامعه شناسی و جامعه شناختی بر روی این تفکر پایدار و ماندگار تاثیرگذار بوده است اما به نگاه من یکی از شاخصه های این تفکر ارتباط و پیوند محکم بین دانش تجربه تفکر و تولید بود؛ یک پیوند محکم بین صنعت و دانشگاه. ارتباطی که در فضای پذیرش و بر اساس شنیدن بین طراح محاسب مجری صنعتگران و استادکاران رخ داده بود. 

میرزایی یادآور شد: ما هم به رسم نیاکان این نماد سنگی را با افتخار به دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران هدیه می دهیم و امیدواریم که این هدیه سمبل ماندگاری باشد از ارتباط بین دانشگاه صنعت و علم و تجربه.

وی تاکید کرد: نه تنها کارخانه ما بلکه بسیاری از کارخانه های حوزه صنعت سنگ درهایشان به روی دانشگاه باز است و ما منتظر دیدار شما عزیزان و مخصوصاً دانشجویان در فضای صنعتی هستیم. برای تعامل و گفت وگویی که منجر به خلق ایده جدید بشود و این سرآغازی خواهد بود برای نوشتن داستانی که قطعاً طولانی مدت است.

میرزایی در پایان سخن گفت: از آقای مظاهریان نهایت سپاس و تشکر را دارم. در طی این مسیری که با ایشان همنشین بودم با روی گشاده و حس پدرانه و استادانه ما را حمایت کردند. همچنین از آقای شایگان به خاطر اینکه در تمامی مراحل همراه و پشتیبان ما بودند و باعث شدند که آزادی به محل اصلی خودش یعنی دانشگاه برسد ممنون هستم.

برج آزادی کوچک در دانشگاه هنرهای زیبا

برج آزادی به تنهایی یک هویت منحصر به فرد دارد

پس از آن کامبیز صدری ـ استاد مجسمه سازی ـ درباره ویژگی های برج آزادی توضیحاتی ارائه داد و تصریح کرد: برج آزادی در دروازه ورودی شهر در جای خیلی مناسبی قرار گرفته و این خودش یک شاهکار است. همچنین این بنا راوی بودنش در تاریخ از نظر اینکه چیزی میان گذشته و حال ما است مخصوصاً که انقلاب را تجربه کرده و خیلی چیزهای دیگر را به اهمیت این مجسمه بنا می افزاید.

وی ادامه داد: در این بنا عواملی به کار رفته که همان طور که می دانید تکسچری است که به اصطلاح از مسجد شیخ لطف الله یا عالی قاپو الهام گرفته است. معماری کنگره های بالایی هم شاید به تاریخ پیش از اسلام برمی گردد و مسیرهای هندسی برش های سنگ ها که به صورت تصاعدی یا به صورت یک رواق کوچک و بزرگ شدند این ها همه حکایت از این دارد که این برج مثل یک کتاب برای ما حاوی حکایت است.

صدری بیان کرد: همچنین مسئله ای که در زمانی که این کار ساخته شده وجود دارد مفهوم داشتن مسئله درون و بیرون است. اگر داخل بنا رفته باشید متوجه می شوید که هماهنگی خوبی بین بیرون و داخل وجود دارد و نورگیرهایی که باعث می شود نور وارد ساختمان شود خیلی خوب است. همچنین این برج یک محلیت دارد و جایی برای جمع شدن مردم است.

این استاد مجسمه سازی در قیاس برج ایفل و آزادی توضیح داد: برج ایفل که در قرن نوزدهم ساخته شده برای یک سمپوزیوم معماری بوده و فقط برای شش ماه ساخته شده و قرار بوده است جمع شود. اتفاقا این بنا با برج آزادی هماهنگی دارد. زیرا مهندس ایفل هم یک مهندس کارکشته جوان است که می خواهد فرانسه را مطرح کند. در ایران هم حسین امانت بازیگر زمان خودش است؛ یعنی درست در زمانی که ایران وارد عصر مدرنیته می شود به یک بازیگر احتیاج دارد و امانت به عنوان بازیگر این قضیه انتخاب می شود. یک نابغه ای که می تواند طرح ویژه ای را بدهد و اتفاقاً درک می شود و به او امکانات داده می شود که این کار را انجام بدهد.

وی افزود: خیلی از بناهای نظیر برج آزادی در دنیا مثل مجسمه آزادی در لس آنجلس وجود دارد اما نمی توانند هویت این برج را داشته باشند. برج آزادی یک تفاوت با سایر بناها در دنیا دارد آن هم اینکه اصلاً خودِ ظاهر این برج فرم آنلاین را دارد و مثل میدان سرخ درباره به جنگ نیست یا فرض کنید یک حجم فولادی پرچ شده مثل ایفل نیست یا حتی یک جایی تجمعی برای کشته شدگان نیست. برج آزادی جایی است که آدم ها در هر شرایطی در آنجا حضور دارند.

صدری یادآور شد: من خواهش می کنم روزهای جمعه به برج آزادی توجه کنید که چگونه مردم عام این کشور با کمترین خرج خودشان را به زیر برج می رسانند و با کمترین خرج در آنجا لذت می برند و احساس می کنند که به جای مهمی رفته اند؛ به مثابه توریست هایی که میلیاردها یورو تقدیم می کنند تا بروند زیر برج ایفل ولی اینجا مردم عام می توانند به راحتی بیایند و یک بنای ارزشمند را ببینند.

این استاد مجسمه سازی به فرم برج آزادی اشاره و تاکید کرد: این فرمی که در برج آزادی می بینیم در زمان خودش خیلی اهمیت دارد و سیالیت پیدا کرده؛ یعنی فرم اصلی حجم اصلی خودش را بالا کشیده است. یک تفاوت عمده مجسمه سازی با معماری در این است که در معماری اول به ایستایی فکر می شود و بعد به زیبا بودن. در مجسمه سازی اول فرم ساخته می شود و بعد از یک نفر خواهش می کنیم بیاید فکر کند این فرم چگونه بایستد.

صدری ابراز کرد: برای همین است که مجسمه سیالیت دارد و جالب است که در آن زمان که بحث فضا تازه توسط آدم هایی مثل پفسنر کالدر و گابو مطرح شده این سیالیت و نفس کشیدن فرم در برج آزادی مطرح می شود. همزمان با سایر بناها در دنیا برج آزادی با این فرم ساخته می شود که بی نظیر است زیرا سایر بناها حداکثر تا ۱۰ الی ۱۵ متر ارتفاع داشتند و نفس می کشیدند اما در این کار با ارتفاع حدود ۵۰ متر شما از هر طرف برج آزادی را می بینید و چشم از آن عبور می کند.

وی بیان کرد: مجسمه با آسمان و میدان اطرافش درک می شود نه به تنهایی خودش. همچنین این سیالیت که یک حجم سنگین را می رود بالا و چهار تا پایه در چهار جهت این را گسترش می دهد خیلی اهمیت دارد؛ برای اینکه پویایی مجسمه را بالا می برد. حتی تکسچری که زیر آن بدنه قرار گرفته خیلی به جا قرار گرفته است.

وی اظهار کرد: اگر برج آزادی می آمد در پیشانی میدان قرار می گرفت طبیعتاً تاکید بر یک چیز بود که خودش خودنمایی دارد اما در جایی قرار گرفته است که آنجا فرمِ خاموش است. یعنی حسین امانت آدم هوشیاری است که می داند چگونه خاموشی زیر گنبد را فعال کند.

صدری اضافه کرد: برج آزادی افتخار می کند به خاطر اینکه تاریخ را با خودش حمل می کند روزگاری تصویرش روی اسکناس و پول ها بود و حالا یک گرافیست نقاش و ده ها هنرمند میدان آزادی را در کارهایشان استفاده کردند. در واقع برج آزادی پیام رسان گذشته به حال است و هر فرمی این قابلیت را ندارد.

این استاد مجسمه سازی خاطرنشان کرد: یکی از کارهایی که گفتم هنرمندهای تجسمی می کنند اینکه می توانند از برج آزادی به عنوان یک راوی استفاده کنند. من خودم این فرم را بسیار دوست دارم و در یک دوره کاری ام به ژانری پرداختم که دو مجسمه از آن ساختم.

وی اظهار کرد: در معماری برج آزادی روابط را که می بینید این سوال پیش می آید که حسین امانت چگونه از مکعب به فرم کنونی میدان آزادی رسیده است؟

صدری بیان کرد: حسین امانت به درون و برون برج آزادی همزمان فکر کرده است جالب اینکه آن زمان دفاتر معماری و طراحی کامپیوتر خیلی وجود نداشته اما خطوط برج با اینکه از چهار طرف مختلف شروع شدند با کمترین خطا در تاج به همدیگر می رسند گنبد مسجد شیخ لطف الله به زیبایی در این نما تعبیه شده است و به صورت یک پلتفرم برای میدان آزادی است. همچنین نوری که از بالا وارد ساختمان می شود نزدیک به گنبد است و چقدر درباره این موضوع فکر شده است.

این استاد مجسمه سازی ادامه داد: یکی از چیزهای منحصر به فرد برج آزادی اینکه به هنرمند فرصت داده شده که وقتی روی پروژه کار می کند روی همه اجزایش کار کند. به لوسترهایی که داخل فضای داخلی برج وجود دارد اشاره می کنم که به هنرمندان برجسته همان زمان سفارش داده شده است. حتی دستگیره های شفاف برای درها طراحی کردند. البته در مورد برج آزادی حمایت و پشتیبانی وزیر فرهنگ وقت آن زمان و دستورات و انتظاراتش هم در ارائه کاری خوب بی تاثیر نبوده است. انتظار می رود الان هم آدم ها بتوانند در پُست هایی که قرار دارند چنان با امنیت باشند که بتوانند این امنیت را به تفکر آدم های خلاقی که می توانند برای مملکت جواهر طراحی کنند انتقال دهند.

برج آزادی کوچک در دانشگاه هنرهای زیبا

برج آزادی بدون نقشه های معماری کامپیوتری طراحی شده است

در بخش دیگری از این مراسم پیروز حناچی ـ معمار و شهردار سابق تهران ـ با اشاره به اینکه باید از زحمات کسانی که برج آزادی را آفریدند تا به بخشی از تاریخ تهران تبدیل شده است قدردانی کنیم اظهار کرد: سال ها پیش با دانشجویان برای بازدید مسجد نصیرالملک شیراز به استان فارس سفر کردیم. از درب ورودی کوچکی که وارد شدیم روی کاشی روبه رو شعری از سعدی نقش بسته بود که

غرض نقشی است که از ما بازماند که هستی را نمی بینم بقایی

مگر صاحبدلی روزی به رحمت کند در حق درویشان دعایی

من خاطرم هست که شاید حدود پنج سالم بود که میدان آزادی را می ساختند. این بنا به نسبت ساختمان هایی که آن زمان در تهران ساخته می شد بنای عظیمی به شمار می رفت. بعدها که در دانشکده مجبور شدیم برای یکی از موضوعات ماکت فرودگاه مهرآباد را بسازیم لند مارک این ماکت میدان آزادی بود حتما باید میدان آزادی را می ساختیم و آن زمان بود که به پیچیدگی فرم این بنا پی بردم. وقتی شما بخواهید فرم برج آزادی و جزئیاتش را در دل یک ماکت در بیاورید تازه متوجه می شوید که معمار میدان آزادی چگونه این بنا را با زیبایی تمام طراحی کرده است.

وی ادامه داد: معمولا مسابقات معماری که فرآیند مسابقه را درست طی کرده باشند یعنی صورت مسئله درست و کارفرما حرفه ای بوده باشد و هیات داوران هم درک درستی از آثار و متناسب با موضوع اثر داشته اند نتیجه خوبی حاصل شده است و ما بارها این را تجربه کرده ایم. در کشورمان بعد از انقلاب اسلامی هم مثلاً پل طبیعت نتیجه یکی از این تجربیات است اما نکته مهم این است که برج آزادی در زمانی ساخته شده که ما نقشه های کامپیوتری نداشتیم. این قطعات سنگ تراورتن سفید هیچ کدامش شبیه هم نیست و کوفراژ بتن این بنا در زمان خودش یک نوآوری تلقی می شده است و به هر صورت ساخت این برج کار راحتی نبوده است.

حناچی تاکید کرد: باید از تمام کسانی که برج آزادی را طراحی کردند و فراتر از این آن را به ظرافت و زیبایی اجرا کردند و اثر ماندگاری به تاریخ معاصر شهر تهران اضافه کردند تشکر و قدردانی کنیم. قطعا یادشان در سپهر این کشور جاودانه خواهد شد و به سهم خودم از همه آنها تشکر می کنم.

برج آزادی کوچک در دانشگاه هنرهای زیبا

دانشکده معماری به مثابه یک گوهر است قدر بدانید

سپس پیام تصویری حسین امانت ـ طراح برج آزادی ـ به مراسم یادمان آزادی پخش شد.

وی در این پیام خاطرنشان کرد: بنده خیلی سال های قبل در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران تحصیل کردم و واقعا فکر می کنم که این دانشکده بود که فضا را برای نسل ما عوض کرد؛ یعنی ما از محیط اطراف مان یک معنی دیگری می گرفتیم و آنچه که می دیدیم برای ما یک معنی هنری پیدا می کرد.

امانت خطاب به دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا گفت: الان در جایی که هستید مثل اینکه در کنار یک گنجینه بزرگ قرار گرفتید. من از هفته اول یا دومی که به دانشکده معماری آمدم می دیدم که دانشجویان برای کروکی به بیرون از دانشگاه می روند و من هم با آنها می رفتم و این موضوع ادامه پیدا کرد. یک استادی هم داشتیم که عاشق این بود که برود بیرون و از در و دیوار عکس بکشد و من هم اغلب وقت هایی که می توانستم همراه ایشان می رفتم و پنج صبح از دفترش راه می افتادیم و ظهر روز جمعه برمی گشتیم.

طراح برج آزادی یادآور شد: علت اینکه این خاطره را عرض می کنم اینکه در خارج از کشور که هستم فکر می کنم واقعاً هر آجری از ساختمان هایی که در ایران است ارزش دیدن کشیدن و مطالعه و حتی اندازه گیری را دارد و با کاری که بر روی این آثار می کنید اثر آن کار در عمق و قلب آدم می ماند. از بازار تهران و معماری آن ساده عبور نکنید به ویژه تیمچه حاج الدوله و قیصریه را حتما ببینید واقعا یک معماری عجیبی دارد و هرکدام از آنها دیدنی و قابل مطالعه است در واقع هرکدام از اینها یک کتاب بزرگ است و توصیه می کنم تا وقت دارید و تهران و ایران هستید فراموش نکنید که مهم ترین کاری که برای رشته معماری می توانید کنید همین است که بروید و آثار قدیم ایران را ببینید.

وی افزود: در استان یزد میدان امیر چخماق و امامزاده سیدجعفر یزد را حتما ببینید واقعاً یک شاهکار معماری است؛ البته ایران پر از معماری های جذاب است و از باغ فین تا مسجد فیضیه و سایر معماری ها را واکاوی کنید من در ایران نیستم اما یکسری کتاب دارم که می توانید نکات من در مورد معماری ایران را در آن ببینید من خودم هرچند وقت یک بار این کتاب ها را ورق می زنم و انگار که در ایران هستم و دارم به بناهای تاریخی سر می زنم.

امانت از بابت قرار دادن یادمان آزادی در دانشگاه تهران تشکر و قدردانی کرد و گفت: ممنون از کسانی که این اثر هنری را خلق کردند و انگار یک تکه از قلب من را هم همراه با این یادمان در دانشگاه گذاشتید و این مجسمه انگار یک محبت کوچکی از من به دانشگاه تهران به ویژه دانشکده معماری است.

این استاد معماری در مورد معماری برج آزادی هم توضیحاتی ارائه کرد و افزود: مهندس بنای آزادی محمدپور فتحی و مهندسان ناظر آقایان کمره ای و حقیقی بودند که به خاطر قلب پاک این افراد و کارگرانی که در ساخت این برج کار کردند یک روح خاصی به برج آزادی داده شد شرکت سازه هم شرکت عروس بود که یکی از بزرگترین شرکت های سازه دنیاست که من به علت آشنایی با اپرای سیدنی که ساز آن را هم همین شرکت زده بود از آنها درخواست کردم تا سازه برج آزادی را هم بزنند.

وی ابراز کرد: یادمان آزادی به نوعی احترام بنده و محبت قلبی من و همه بچه های هم دانشگاهی من در آن زمان را نمایندگی می کند. البته من مختصات این یادمان را بررسی نکردم ولی اینطور که در عکس می بینم به نظر درست است نکته جالب اینکه مختصات این سازه را نمی دانم از کجا آوردند زیرا به دست آوردن مختصاتش سخت است.

در پایان این مراسم با حضور پیروز حناچی ساعد سمیعی و حامد مظاهریان از «یادمان آزادی» رونمایی شد.

براساس این گزارش مدیریت هنری این رویداد با امیرحسین سیاح بود که پیشینه مدیریت هنری در جشنواره بین المللی فیلم فجر را در کارنامه خود دارد و طراحی و گرافیک این رویداد به عهده حمیدرضا بیدقی بود.

انتهای پیام

دکمه بازگشت به بالا