۳ عامل تهدیدکننده بهداشت عمومی در شهرها

به گزارش تی تی آنلاین، بر اساس آخرین آمار سازمان جهانی بهداشت (WHO) بیش از 55 درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می کنند و همچنین پیش بینی می شود این رقم تا سال 2050 به 68 درصد افزایش یابد.

از سوی دیگر، بررسی‌ها نشان می‌دهد که تقریباً 40 درصد از ساکنان شهری به مدیریت بهداشتی سالم دسترسی ندارند و بسیاری از آنها از آب آشامیدنی کافی نیز محروم هستند.

در عین حال، بر اساس اطلاعات به روز شده، حدود 91 درصد از جمعیت مناطق شهری هوای آلوده تنفس می کنند. سیستم‌های حمل‌ونقل شهری با طراحی ضعیف، مبرم‌ترین تهدیدها را در بسیاری از شهرهای جهان، از جمله آسیب‌های جاده‌ای و ترافیکی، آلودگی هوا و صوتی، و همچنین موانعی بر سر راه فعالیت بدنی ایجاد می‌کنند که همگی منجر به سطوح بالاتر غیرواگیر شدن می‌شوند. بیماری ها و آسیب ها

بر اساس داده های سازمان جهانی بهداشت، کارشناسان پیش بینی می کنند که ادامه روند شهرنشینی منجر به تبدیل شهرهای بزرگ به مراکز انتقال بیماری از جمله بیماری های قابل انتقال از حیوانات می شود.

در بررسی این آیین نامه، این خطرات به عنوان «خطر سه گانه زندگی شهری» طبقه بندی و معرفی شده اند که شامل موارد زیر است:

– بیماری های غیر مسری مانند بیماری های قلبی، آسم، سرطان و دیابت که با بیماری های زندگی و شرایط کاری و همچنین فضای سبز ناکافی و غیر ضروری، آلودگی هایی مانند آلودگی صوتی، آلودگی آب و زمین، کمبود فضا برای پیاده روی، دوچرخه سواری و… تشدید می شود. . .

به گفته کارشناسان، جمعیت دیابتی در شهرهایی که فاقد زیرساخت های حمل و نقل و پیاده روی/دوچرخه مناسب هستند، با درد شدید و عدم تحرک بدنی همراه است. شهرنشینی همچنین با نرخ بالاتر افسردگی، اضطراب و بیماری روانی همراه است.

– جراحات (از جمله آسیب های ترافیکی جاده ای) و خشونت بین فردی که عمدتاً کودکان، جوانان و سالمندان را به دلیل شرایط نامناسب کار و زندگی و نبود حمل و نقل و زیرساخت ایمن تحت تأثیر قرار می دهد.

– بیماری های عفونی آنها حتی بیشتر در مناطق فقیر و فقیر و در مجاورت مسکن ضعیف، بهداشت ضعیف و مدیریت ضعیف زباله رشد می کنند.

بر اساس گزارش سایت اطلاع رسانی سازمان جهانی بهداشت (WHO)، مدیریت نامناسب زباله باعث انتقال بیماری هایی مانند ویروس زیکا و ابولا می شود.

پیام پایانی