ارتباط بیش فعالی ناحیه‌ای از مغز با یک اختلال روانی
به گزارش Transparent و Led by TNتحقیقات جدید محققان بریتانیایی نشان می‌دهد که فعالیت بیش از حد در یک ناحیه خاص مغز ممکن است با علائم خاصی از اسکیزوفرنی مرتبط باشد، که فرصت‌هایی را برای شناسایی تعدادی از درمان‌های هدفمند باز می‌کند.
اسکیزوفرنی یا اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که با دوره های مداوم یا مکرر روان پریشی مشخص می شود. علائم اصلی شامل توهم (اغلب توهم شنوایی)، هذیان و اختلال افکار است. علائم دیگر شامل کناره گیری اجتماعی، کاهش بیان عاطفی و بی تفاوتی است.
محققان دانشگاه ناتینگهام در مطالعه‌ای اخیر متوجه یک فعالیت رشد غیرطبیعی و بازدارنده انتقال عصبی معیوب در هیپوکامپ و بخشی از مغز شدند، توانایی انتقال اطلاعات غیرقابل استفاده (فرآیندی که در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نشان داده می‌شود و در نظر گرفته می‌شود که باعث توهم یا ناامیدی شود. اما نه در فرآیند “یادگیری انجمنی” مانع). نقص در یادگیری تداعی مانند ” شرطی سازی ترس پاولوی “، با علائم منفی اختلال همراه است که شامل کاهش انگیزه و اختلال در انگیزه و پاداش است.
اسکیزوفرنی یک بیماری مهم است. اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است که خود را به سه شکل نشان می دهد و علائم منفی آن شامل بی حالی، بی تفاوتی و کناره گیری اجتماعی و علائم مثبت آن توهم و ناامیدی و علائم شناختی آن مخرب حافظه است. همه یا هر سه علامت ممکن است در یک فرد به طور همزمان رخ دهد.
مغز با ارسال پیام های شیمیایی به نام «انتقال دهنده های عصبی» با نورون های یکدیگر ملاقات می کند. اسید گاما آمینوبوتیریک (GABA) رایج ترین نوروترانسپوزیتوری مهاری است که برای مهار فعالیت عصبی مهم است و از نیش زدن و جمع شدن نورون ها یا پاسخ به محرک های همسایه جلوگیری می کند.
هیپوکامپ بخشی از مغز است که در لوب گیجگاهی ما قرار دارد و نقش مهمی در خاطرات و احساسات ما دارد. یافته‌های این مطالعه نقش مهمی در درک بیشتر چگونگی تأثیر محققان بر این بخش از مغز در جنبه‌های خاص اسکیزوفرنی دارد.
استوارت ویلیامز، دانشیار فوق دکترا و نویسنده این مطالعه گفت: «ما می‌دانیم که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بیش از حد توسط هیپوکامپ تحریک می‌شوند، بنابراین می‌خواهیم دقیق‌تر نحوه انجام آن را بررسی کنیم. در مطالعات خود روی موش‌ها، توانستیم اهمیت مهار GABAergic در هیپوکامپ را نسبت به علائم خاص مرتبط با اسکیزوفرنی تعیین کنیم. به طور خاص، ما هیچ مدرکی پیدا نکردیم که فقدان مهار هیپوکامپ ممکن است با الگوهای رفتاری نهفته در فرآیندهای شناختی که تصور می‌شود منجر به شروع هذیان یا ناامیدی می‌شود، تداخل داشته باشد. با این حال، ما دریافتیم که این فرآیند دارای برخی علائم منفی در توسعه بیماری است، مانند نقص یادگیری اجتماعی در قالب ترس شرطی. یافته های این مطالعه می تواند به افزایش تعداد درمان های هدفمندی که دارای علائم خاص اسکیزوفرنی مانند علائم منفی هستند کمک کند.
یافته های این مطالعه در eNeuro منتشر شد.