مزایا و معایب ایمپلنت یک پایه برای دو یا چند دندان

جایگزینی دو دندان کنار هم با یک پایه ایمپلنت قابل اجراست و باعث کاهش هزینه درمان می شود؛ هرچند بهتر آن است که برای هرکدام از دندان های از دست رفته، از یک ایمپلنت جداگانه استفاده شود. معمولا دندانپزشکان استفاده از یک پایه ایمپلنت برای دو دندان را توصیه نمی کنند یا آن را برای دندان های جلویی که فشار کمتری روی آن هاست قابل قبول می دانند.

غیر از بحث کاهش هزینه، گاهی اوقات ممکن است با توجه به شرایط استخوان فک، نصب implant (ایمپلنت)جداگانه برای دو دندان کنار هم ممکن نباشد که در این صورت هم از یک ایمپلنت برای دو دندان استفاده می شود. ایمپلنت چند دندان کنار هم نیز امکان پذیر است؛ در این حالت باید حداقل از دو پایه ایمپلنت در فضای خالی دندان های از دست رفته استفاده کرد و تاج دندان های ساخته شده که به هم متصل هستند را روی این دو پایه نصب کرد.

ایمپلنت دندان چیست ؟

ایمپلنت دندان، آلیاژی است از جنس تیتانیوم که سازگاری با استخوان فک را دارد.در واقع جایگزینی برای ریشه های دندانی می باشد، که قابلیت بازسازی دندان ها در فک را دارا هستند. ایمپلنت دندان توانایی بازسازی یک یا چند دندان یا بازسازی کل فک را دارد که برخلاف روکش یا دندان مصنوعی، ایمپلنت دندان جلوی تخریب استخوان فک را نیز می گیرد.

 ایمپلنت برای یک دندان

یکی از روش های جایگزینی دندان از دست رفته استفاده از ایمپلنت است. با استفاده از ایمپلنت می توانید دندان از دست رفته را با دندان مصنوعی جایگزین کنید. در این روش پایه ایمپلنت که به آن فیکسچر گفته می شود در استخوان فک قرار داده می شود. این پایه حکم ریشه دندان را دارد. پس از آن یک تکیه گاه که اباتمنت نامیده می شود، بر روی پایه ایمپلنت قرار می گیرد. این تکیه گاه در واقع نقش متصل کننده پایه به تاج دندان را دارد. در نهایت تاج دندان مصنوعی بر روی اباتمنت قرار می گیرد. در صورتی که استخوان فک تراکم لازم را داشته باشد، برای جایگزینی یک دندان، از یک ایمپلنت استفاده می شود.

در صورتی که دو دندان کنار هم از دست رفته باشد، دو روش برای جایگزینی پیشنهاد می شود. روش اول که روش بهتری است و اکثر دندانپزشکان متخصص ایمپلنت دندان در تهران آن را توصیه می کنند، یک ایمپلنت جداگانه به ازای هرکدام از دندان هاست. برای انجام این کار استخوان فک، باید تراکم کافی برای دو ایمپلنت را داشته باشد.

روش دوم

این است که یک پایه ایمپلنت در محل ریشه یکی از دندان های از دست رفته کاشته شود و دو دندان به صورت متصل به هم (بریج) روی این یک پایه نصب شود. یکی از کاربردهای این روش موقعی است استخوان های فک تحلیل رفته باشند. در این حالت برای دو دندان کنار هم از یک پایه ایمپلنت و بریج استفاده می شود. اگر مدت زیادی از موقع از دست رفتن دندان ها گذشته باشد ممکن است استخوان فک تحلیل رفته باشد و مجبور به استفاده از یک ایمپلنت برای دو دندان شویم. ایمپلنت دو دندان کنار هم نیاز به بررسی دقیقی از فضای موجود بین دو دندان و هماهنگی با دندان‌های مجاور دارد، در حالی که در ایمپلنت‌های تکی نیازی به بررسی این مورد نیست.

ایمپلنت دو دندان کنار هم برای دندان های جلویی

اگر یک پایه ایمپلنت برای دو دندان جلویی استفاده شود، مهم است که دندانپزشک بتواند پس از قرار دادن ایمپلنت و بریج متصل به آن، ظاهر لثه را به گونه ای شکل دهد که حالت طبیعی آن حفظ شود ؛ در واقع لثه ها و دندان های جلویی نقش مهمی در زیبایی و ظاهر فرد دارند و در این روش چون یکی از دندان ها به لثه زیر خودش متصل نیست و به دندان کناری متصل است، ممکن است لثه زیر آن ظاهر عادی نداشته باشد و نیاز به ترمیم و شکل دهی لثه باشد.

مراحل نصب ایمپلنت دو دندان کنار هم

مراحل اصلی نصب ایمپلنت برای دو دندان عبارتند از:

1- بررسی اولیه: در این مرحله، دندانپزشک باید سلامت دهان و جایگاه ایمپلنت ها را بررسی کند و با بیمار در مورد نحوه نصب ایمپلنت و دندان های مصنوعی بحث کند. در این مرحله دندانپزشک در صورت لزوم از تصاویر رادیوگرافی برای بررسی محل ایمپلنت استفاده می کند. در نهایت دندانپزشک انتخاب می کند که پایه ایمپلنت در محل کدام دندان نصب شود. دندانپزشک در این مرحله موقعیت دقیق ایمپلنت، زاویه و ارتفاع آن را مشخص می کند.

2- برش لثه: سپس دندانپزشک لثه را برش می دهد تا به استخوان فک دسترسی پیدا کند.

3- نصب پایه ها: در این مرحله، سوراخی در استخوان فک ایجاد شده و پایه ایمپلنت برای دو دندان داخل آن نصب می شود. این پایه به استخوان فک متصل می شود و بیمار باید مدتی صبر کند تا پایه به استخوان جوش بخورد. ممکن است این جوش خوردن تا چند ماه طول بکشد.

4- نصب اباتمنت: بعد از اینکه پایه ایمپلنت به استخوان فک جوش خورد، قطعه ای به نام اباتمنت به پایه متصل می شود تا امکان تصب تاج دندان مصنوعی فراهم گردد.

5- ترمیم و شکل دهی لثه: در بعضی موارد، دندانپزشک باید لثه ها را ترمیم کند و شکل دهد تا ایمپلنت را به درستی در لثه جای دهد. به خصوص اگر دو دندان کنار هم جلوی دهان باشند و در ظاهر و لبخند فرد تاثیر داشته باشند، دندانپزشک باید لثه ها را به شکل طبیعی دربیاورد.

6- نصب دندان های مصنوعی: پس از نصب پایه ها، دندانپزشک باید دندان های مصنوعی که از قبل ساخته شده است را بر روی پایه نصب کند. دندان های مصنوعی باید متناسب با شکل و اندازه دندان های اصلی فرد باشد تا به بهترین شکل ممکن با دندان های طبیعی هماهنگ شود. در این مرحله تاج دندانی که به ایمپلنت متصل می شود در واقع تاج دو دندان است که به هم متصل بوده و روی یک پایه قرار می گیرد.

مزایا و معایب استفاده از یک ایمپلنت برای دو دندان

مزایا:

• کاهش هزینه و صرفه جویی در زمان نسبت به نصب دو ایمپلنت جداگانه
• نیاز به یک جراحی به جای دو جراحی جداگانه برای نصب ایمپلنت
• حفظ استخوان فک به دلیل نیاز کمتر به عمل جراحی
• در صورتی که استخوان فک زیر یک دندان برای نصب پایه ایمپلنت کافی نباشد، می توان از پایه ایمپلنت دندان کناری استفاده کرد.

معایب:

• افزایش فشار روی دندانی که پایه ایمپلنت به آن متصل است
• احتمال بروز مشکلات جدی به دلیل نصب یک پایه برای دو دندان، مانند لق شدن پایه ایمپلنت
• در بعضی از موارد چون استخوان فک باید برای تحمل فشار بیشتر ایمپلنت تقویت شود، نیاز به زمان بیشتری برای انجام فرآیند پیوند استخوان است.

ایمپلنت چند دندان کنار هم با دو پایه

در حالتی که چند دندان کنار هم از دست رفته باشد، یک راه حل استفاده از بریج است؛ یعنی دندان های از دست رفته را به دندان های کناری متصل می کنند. بریج کردن زمانی که دو یا چند دندان کنار هم از دست رفته باشد ریسک دارد زیرا فشار زیادی بر دندان سالم کناری وارد می شود. راه حل بهتر استفاده از دو ایمپلنت برای نصب دندان های مصنوعی است. در این حالت فشار بر روی پایه های ایمپلنت وارد می شود و به دندان های سالم کناری فشاری وارد نمی آید.

روش استفاده از دو پایه ایمپلنت برای نصب چند دندان از دست رفته، خود دو نوع دارد؛ یک نوع استفاده از بریج ثابت بر پایه ایمپلنت و نوع دیگر استفاده از پروتزهای پارسیل بر پایه ایمپلنت است.

در روش بریج ثابت بر پایه ایمپلنت، پایه های ایمپلنت در دو طرف فضای خالی قرار می گیرد و روکش های متصل به همدیگر بر روی این پایه ها قرار می گیرد. بریج بر پایه ایمپلنت ضمن حفظ ظاهر و زیبایی، عمر مفید بیشتری دارد. در این روش، به دلیل قرار گرفتن پایه های ایمپلنت در دو طرف فضای خالی، بار برای جایگزینی دندان های از دست رفته به صورت یکنواخت توزیع می شود و از ایجاد فشار بر روی دندان های مجاور و لثه های زیر آن ها جلوگیری می شود. در نتیجه بیمار احساس راحت و بهتری دارد و حساسیت لثه کمتر است. همچنین عمر مفید بریج ثابت بر پایه ایمپلنت بیشتر از پارسیل های متحرک بر پایه ایمپلنت است و در بلند مدت به دلیل ثبات بیشتر، راحتی بیشتری برای بیمار ایجاد می کند.