تشخیص زودهنگام پارکینسون میسر شد

تحقیقات جدید دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه آریزونا در ایالات متحده نشان می دهد که نوع خاصی از پارکینسون مرتبط با مشکلات رایج مربوط به صدا ممکن است پس از این اتفاق بیفتد. این کشف می تواند به درمان بیماری پارکینسون و درمان بیماران قبلی کمک کند.

این مطالعه در آزمایشگاه جولی ای میلر، استادیار علوم اعصاب و گفتار، زبان و گوش دادن در کالج علوم انجام شد.

میلر گفت: «ما در اینجا این شکاف بزرگ را داریم، نمی‌دانیم این بیماری چگونه بر نواحی از مغز که صدا تولید می‌کنند تأثیر می‌گذارد، و این در واقع فرصتی برای مداخلات اولیه و درمان‌های بهتر است».

برای آزمایش همبستگی بین تغییرات بیان مرتبط با آلفا سینوکلئین و ژن های پارکینسون، محققان به فنچ های گورخری، آواز پرندگان بومی جنوبی روی آوردند.

Cesar E. Medina، محقق اصلی این مطالعه، می گوید که پرندگان به دلایل متعددی الگوی گفتار و رفتار صدای انسان هستند. جوجه های کوچک آوازهای خود را از پرندگان نر بزرگتر، شبیه پدرانشان، یاد می گیرند، همانطور که کودکان با گوش دادن به صحبت های والدین خود یاد می گیرند که صحبت کنند. بخش تنبیهی مغز که با گفتار و زبان عمل می کند نیز به همان شکلی که در مغز انسان انجام می شود سازمان می دهد.

این شباهت‌ها در رفتار، آناتومی و ژنتیک به آن‌ها اجازه می‌دهد از صخره‌هایی از الگوهای گورخر مانند گفتار و صدای انسان استفاده کنند.

محققان برای اینکه بفهمند آلفا سینوکلئین چگونه بر تولید آواز در پرندگان تأثیر می گذارد، ابتدا آهنگ های آنها را ضبط کردند و سپس مدلی از برخی از پرندگان را معرفی کردند. به سایر پرندگان بیان ژن داده نشد، بنابراین محققان قادر به مقایسه نتایج نبودند. تمام آوازهای پرندگان بلافاصله پس از معرفی ژن مجدداً ضبط شد و سپس یک، دو و سه ماه ادامه یافت.

محققان از نرم افزار کامپیوتری برای تجزیه و تحلیل ویژگی های صوتی آهنگ ها در طول زمان، مطالعه زیر و بم، دامنه و مدت آهنگ ها برای تعیین علت و زمان تغییر در صدای پرندگان استفاده کردند.

یافته های قبلی نشان داد که آلفا سینوکلئین در تولید آهنگ نقش دارد. پرندگان کمتر از دو ماه و سه ماه پس از دریافت ژن با این ژن ها آواز می خوانند. صداها نیز نرم‌تر و کوتاه‌تر هستند، شبیه صداهایی که در بیماری‌های انسانی وجود دارد.

میلر می گوید: «برای اینکه ببینند آیا اثرات تغییرات گفتار در مغز مرتبط است یا خیر، محققان بخشی از مغز به نام منطقه X را شناسایی کردند. آنها سطوح بالاتری از پروتئین آلفا سینوکلئین را در ناحیه X یافتند که به تعیین اینکه آیا ژن ها واقعاً باعث ایجاد تغییراتی در مغز می شوند که منجر به تغییر در تولید صدا می شود یا خیر، کمک کرد.

این پیوند به پارکینسون به تحقیقات قبلی اضافه شده است، اما به نتیجه نرسیده است.

گام بعدی این است که بفهمیم چگونه می‌توان این یافته‌ها را در شناخت انسان به کار برد، که می‌تواند پاسخ‌های بیشتری را ارائه دهد که منجر به تشخیص و درمان بهتر پارکینسون شود، و مواردی که خیلی زودتر از علائم مرتبط با حرکت بیمار به متخصص مغز و اعصاب گزارش می‌شوند. میلر گفت. او گفت. نگاهی بیاندازید.

میلر گفت که هدف بلندمدت لب این است که میلر با سایر محققان و شرکت های خصوصی برای تولید داروهایی که ممکن است آلفا سینوکلئین و سایر ژن های مرتبط با پارکینسون را تولید کنند، همکاری کند.

مدینه گفت: «این بدان معناست که ما می‌توانیم از پیشرفت بیماری پارکینسون قبل از تبدیل شدن به مانعی در برابر کیفیت زندگی ما جلوگیری کنیم.»

نتایج این تحقیق در مجله PLOS ONE منتشر شد.

انتهای پیام/